;/

po prostu... Wiesz,że tak ma być, ale nie chcesz płakać... Starasz się o tym zapomnieć, i masz nadzieje, że może kiedyś będzie tak jak kiedyś.. Bo wszystko zostało zniszczone przez jeden głupi błąd... Miało być tak wspaniale.. jednak tak nie jest... Wszyscy mówią, że będzie dobrze... Dla nich będzie, bo  im się będzie wydawało, że minął smutek. Lecz pod zasłoną codzienności, i sztucznego uśmiechu, zawsze kryje się wspomnienie, że kiedyś było tak pięknie.. Wiesz, że bardzo daleko od ciebie jest ktoś, za kim tęsknisz, lecz boisz się nawet zadzwonić, bo wiesz, że będziesz płakać.. I w pewnej chwili uświadamiasz sobie, że to wszystko twoja wina... Nie wiesz nawet komu się wyżalić, bo wiesz, że nikogo to nie obchodzi... I co teraz? Powrót do świata, w którym musisz chodzić z przyklejonym uśmiechem na twarzy, i znowu udawać, że wszystko jest w porządku..